آسیب ها و جراحات بچه ها(2) - وبلاگ توسعه زندگی

به گزارش وبلاگ توسعه زندگی، استخوان های بچه ها انعطاف پذیرتر بوده و بهتر از استخوان های افراد بزرگسال می توانند ضربات را تحمل کنند و در نتیجه، به سادگی نمی شکنند. اما اگر یک استخوان تحت فشار شدید قرار بگیرد باز هم امکان شکستن آن وجود دارد. البته فهمیدن اینکه آیا استخوان شکسته است یا نه، ممکن است برای شما سخت باشد، اما برخی از نشانه های

آسیب ها و جراحات بچه ها(2)

شکستگی استخوان ها

چگونه می توانم بفهمم که یکی از استخوان های کودک خردسالم شکسته است؟

استخوان های بچه ها انعطاف پذیرتر بوده و بهتر از استخوان های افراد بزرگسال می توانند ضربات را تحمل نمایند و در نتیجه، به سادگی نمی شنمایند. اما اگر یک استخوان تحت فشار شدید قرار بگیرد باز هم امکان شکستن آن وجود دارد. البته فهمیدن اینکه آیا استخوان شکسته است یا نه، ممکن است برای شما سخت باشد، اما برخی از نشانه های شکستن استخوان عبارتند از:

صدای شکستن

کبودی شدید

ورم

حساسیت شدید نسبت به لمس

درد شدید، خصوصا در صورتی که فقط در یک منطقه باشد

کوفتگی

افزایش درد در صورت حرکت

عدم توانایی یا تمایل برای استفاده از این عضو (اما اگر کودک می تواند عضو یا انگشتش را حرکت بدهد، بدین معنا نیست که آن استخوان قطعاً سالم است)

در صورتی که عضو یا مفصل، کج، خم یا خارج از جای طبیعی خود به نظر برسد.

اگر کودک شما فقط اندکی ورم داشته و هیچ کدام از سایر نشانه های شکستگی استخوان را ندارد، می توانید روی جراحت را یخ بگذارید و صبر کنید تا مشخص شود آیا جراحت بهتر می شود یا نه. اگر جراحت بهتر نشد یا حتی بدتر شد، بایستی او را برای معاینه به نزد پزشک ببرید. البته اگر اطمینان ندارید، بهتر است جانب احتیاط را نگه داشته و کودک خود را برای معاینه نزد پزشک متخصص ارتوپد ببرید.

شکستگی چیست؟

این واژه برای شکستگی ها (در هر اندازه ای) به کار می رود. چند واژه دیگر که ممکن است در این زمینه بشنوید، عبارتند از:

Greenstick Fractureیا شکستگی از نوع ترکه سبز که در آن یک طرف از استخوان خم می شود یا می شکند. این شرایط در وسط استخوان های بلند اتفاق می افتد، مثلا در بازوها یا پاها.

Torus Fracture : یک طرف از استخوان روی خودش خم می شود، اما مسئله ای برای طرف دیگر ایجاد نمی شود. در این حالت، استخوان در واقع نشکسته است بلکه ضعیف شده است. (بیشتر شکستگی ها در بچه ها، از نوع Greenstick یا Torus هستند)

شکستگی کامل (Complete Fracture): استخوان به طور کامل می شکند.

شکستگی بدون جابجاشدگی (Non-displaced Fracture): استخوان به طور کامل می شکند اما دو تکه استخوان در جای خود و در امتداد یکدیگر باقی می مانند.

شکستگی همراه با جابجاشدگی (Displaced Fracture): انتهای استخوان ها (در محل شکستگی) جدا می شوند و دیگر در امتداد یکدیگر قرار ندارند.

شکستگی بسته (Closed Fracture): پوست روی استخوان شکسته شده سالم مانده است.

شکستگی باز یا مرکب (Open or Compound Fracture): استخوان شکسته از زیر پوست بیرون می زند.

مو برداشتن (Stress or Hairline Fracture): به حالتی گفته می شود که بواسطه فشار مکرر بر روی استخوان، در آن ترک ایجاد شود.

آیا باید با اورژانس تماس بگیرم؟

اگر جراحتی به گردن، پشت، لگن یا جمجمه کودکتان وارد شده است، با اورژانس تماس بگیرید. سعی نکنید کودک را حرکت دهید.

اگر کودک شما تصادفی داشته که موجب شده است یک استخوان شکسته پوستش را پاره کند و شکستگی باز رخ داد است، با اورژانس تماس بگیرید یا او را با حداقل حرکت در عضو مجروح به اورژانس بیمارستان برسانید. یک شکستگی باز خطرناک ترین نوع شکستگی است، زیرا خطر خونریزی و عفونت وجود دارد. اگر کودک شما به شکستگی باز دچار شده، به محل جراحت دست نزنید یا آن را فوت نکنید. می توانید محل جراحت را با گاز استریل بپوشانید تا زمانی که مراقبت های اورژانس به سراغ او بیاید.

همچنین اگر جراحت های واضح در سینه یا شکم دارد یا اگر هر کدام از نشانه های زیر را از خود بروز داده است، سریعا با اورژانس تماس گرفته یا او را به اورژانس برسانید:

ضربان ضعیف، تند یا نامنظم نبض

پوست سرد یا آبی رنگ

تنفس سریع و سطحی

گیجی یا بی هوشی

مشاهده خون در سرفه یا استفراغ خونی

اگر کودک شما شکستگی ای دارد که خطرناک نیست، با متخصص اطفال تماس بگیرید. او احتمالا از شما می خواهد که کودک را به مطب او ببرید یا شما را به یک اورژانس (و احتمالا رادیولوژی) راهنمایی می کند.

در همین حال، تا جایی که می توانید سعی کنید کودک تان را آرام کنید. هرگز سعی نکنید استخوان شکسته را صاف نموده یا شرایط آن را تغییر دهید. در صورتی که می توانید، بهتر است از حرکت عضو و کودک جلوگیری کنید تا مبادا بواسطه حرکت، آسیب تشدید شود.

البته اگر تلاش برای بی حرکت کردنِ ناحیه آسیب دیده منجر بدان می شود که کودک مضطرب شده و بیشتر حرکت کند، نگران نباشید؛ فقط او را به اورژانس برسانید. پیش از رفتن، هیچ خوردنی یا نوشیدنی به کودک ندهید زیرا اگر او به جراحی نیاز داشته باشد، پزشکان باید صبر نمایند تا معده اش خالی شود و سپس داروی بیهوشی را به او تزریق نمایند.

اگر نتوانم فورا کمک پزشکی خبر کنم، چه کار باید بکنم (مانند دور بودن تا نزدیک ترین بیمارستان)؟

اگر جعبه کمک های اولیه با خود دارید، مسکن های معمولی بچه ها (مانند استامینوفن یا ایبوپروفن) می توانند به کاهش درد کمک نمایند. برای تسکین موقتی درد علاوه بر مصرف دارو، می توانید از روش زیر استفاده کنید:

- یخ موجب کاهش درد و تورم می شود. اگر کیسه یخ ندارید، اندازهی یخ را در پارچه یا پلاستیک بپوشانید و آنها را با چکش یا کوبیدن روی یک چیز سخت (مثل یک دیوار سیمانی یا آجری) خرد کنید. یا می توانید از نخودفرنگی یا باقلای یخزده استفاده کنید. هر بار کیسه یخ را به مدت 20 دقیقه در نزدیکی محل جراحت نگه دارید.

- باند پیچی یا فشار ملایم به ناحیه آسیب دیده هم ورم را کاهش می دهد. پس از اینکه محل جراحت را با یخ خنک کردید، یک باند کِشی یا پارچه ای را دور عضو مجروح بپیچید. باند باید محکم، اما نه بیش از حد سفت، بسته شود: باید بتوانید یک انگشت خود را بین باند و پوست فرو کنید. دائما سفتی باند را بررسی کنید (اگر تورم این ناحیه ادامه پیدا کند، باندپیچی ممکن است دردناک شود) .

- بالاتر قرار دادن عضو مجروح هم درد و تورم را کاهش می دهد. اگر می توانید، کودک خود را در حالت درازکش و بی حرکت قرار دهید، و یک بالش زیر عضو آسیب دیده بگذارید، به صورتی که این عضو حدودا 15 سانتی متر بالاتر از قلبش قرار گیرد.

- بی حرکت کردن عضو با استفاده از یک تکیه گاه مناسب هم به کاهش درد کمک می کند. باز هم کافی است که کودک را آتل بندی کنید، البته اگر موجب نمی شود که کودک برای مقاومت در برابر کار شما بیشتر پیچ و تاب بخورد و البته اگر واقعا نمی توانید او را به اورژانس برسانید. یک چیزی پیدا کنید که بتوانید به نام آتل مورد استفاده قرار دهید: یک شیء محکم و صاف که بتواند تکیه گاه باشد مانند یک خط کش، لوله داخلی دستمال کاغذی لوله ای یا مجله یا کتاب لوله شده. سعی کنید چیزی پیدا کنید که اندکی بزرگتر از استخوان و مفصلی باشد که می خواهید آتل بندی کنید. یک پوشک یا پارچه نرم دور آن ببندید تا به پوست آسیب نرسد، سپس از نوارهای پارچه ای، بند کفش، دستمال یا کراوات برای نگه داشتن آن در کنار عضو استفاده نموده و آن را به مفصل های بالا و پایین جراحت ببندید.

نکاتی در مورد آتل های مرسوم:

برای آتل بندی پا، یک تخته را در قسمت بیرونی پا (از کفل تا پاشنه) قرار دهید. یک تخته دیگر هم در داخل پا (از کشاله ران تا پاشنه) قرار دهید. سطح داخلی تخته ها را که در تماس با پوست است با پارچه یا پوشک بپوشانید تا از پای کودک محافظت شود. سپس با استفاده از نوارهای پارچه ای، تخته ها را در محل کشاله ران، ران، زانو و قوزک پا به یکدیگر ببندید یا با لوله کردن یک پتو و قرار دادن آن بین دو پای کودک، یک آتل درست کنید. سپس پاها را در محل کشاله ران، ران، زانو و قوزک پا، به یکدیگر ببندید.

اگر مشکوک به شکسته شدن بازو، دنده یا ترقوه هستید، بازوی طرف آسیب دیده را در یک بند حمایل (از جنس پارچه یا دستمال) قرار داده و آن را دور شانه طرف دیگر بیندازید.

برای انگشت شکسته، یک تکه دستمال یا پارچه را بین انگشت آسیب دیده و یکی از انگشتان سالم قرار داده و دو انگشت را به هم ببندید.

آیا شکستگی استخوان های بچه ها، سریع تر از استخوان های شکسته در افراد بزرگسال ترمیم می شوند؟

بله. در واقع استخوان شکسته کودک معمولا اگر فقط در یک قالب مناسب و بیحرکت قرار گیرد به خوبی بهبود خواهد یافت، در حالی که افراد بزرگسال غالبا برای ترمیم آن منطقه به جراحی نیاز دارند.

البته اگر شکستگی استخوان کودک در محل صفحه رشد استخوان قرار داشته باشند (جایی که سلول های نو استخوانی تولید می شوند)، ممکن است مسائل درازمدت رشدی ایجاد نمایند. در اینصورت پزشک از شما خواهد خواست که این منطقه را برای مدت یک سال یا بیشتر مورد نظارت قرار دهد، تا مطمئن شود که فرایند بهبود به خوبی طی می شود.

بهترین راه برای جلوگیری از شکستن استخوان ها چیست؟

باید مطمئن شوید که خانه شما کاملا ایمن است. همچنین باید از یک صندلی ماشین ایمن که به درستی نصب شده است استفاده کنید. هنگامی که کودک به دوچرخه سواری، اسکیت یا اسکی می پردازد هم مطمئن شوید که لباس ها و تجهیزات ایمنی و محافظتی لازم را پوشیده است.

منبع: www.ninisite.com

منبع: راسخون