رمز بقای شرکت های فناوری در دنیای پسا کرونا - وبلاگ توسعه زندگی

به گزارش وبلاگ توسعه زندگی، با اوج گیری بحران کرونا شاهد شکل گیری ائتلاف های کوچکتر منطقه ای خواهیم بود که در آن اتکای صرف به زنجیره تامین یک کشور جایی ندارد. بسیاری از دولت ها با علم به این مساله کمپانی های بومی را به انتقال خطوط تولید به داخل کشور یا ایجاد تنوع در آن ترغیب می کنند اما این فرایند پیچیده تر از آن است که به نظر می رسد.

در حالی که هنوز جنگ تجاری بین آمریکا چین به خاتمه نرسیده برخی کشورها چین را به خاطر عدم صداقت در ماجرای ویروس کرونا سرزنش کرده و در پی خارج کردن خطوط تولید از این کشور هستند.

یکی از این کشورها ژاپن است که با اختصاص بودجه 2 میلیارد دلاری شرکت های بومی را به انتقال کارخانه ها به داخل کشور تشویق کرده و حتی با اهدای طرح های تشویقی از آن ها خواسته تولید را به کشورهای مجاور چین منتقل کنند.

نقش چین در زنجیره تامین آنقدر پررنگ است که به این سادگی ها نمی توان روی آن خط کشید. این کشور به واسطه نیروی کار ارزان و بازاری فوق العاده بزرگ با 1.4 میلیون مشتری بالقوه گزینه ای جذاب برای تمام شرکت ها است. بر اساس برآوردهای سازمان ملل در سال 2018 بالغ بر 28 درصد تولید دنیا در چین انجام گرفته و رتبه دوم در این زمینه با اختلاف چشمگیر 10 درصدی به آمریکا تعلق دارد.

علی رغم نقدهای که برخی کشورها در ماجرای ویروس کرونا از چین دارند Flora Tang، تحلیلگر موسسه تحقیقاتی Counterpoint روابط بین کشورها را پیچیده تر از آن می داند که به خاطر این نقدها به قطع ارتباط در زمینه های اقتصادی، آکادمیک، بهداشت، سلامت و غیره منجر شود. از نظر وی کمک ژاپن به کمپانی ها هم برای تحریک اقتصاد داخلی و عبور از شوکی است که کرونا به این کشو وارد کرده است. هرچند در این بین تلاش برای ایجاد تنوع در منابع تامین کمپانی ها هم دیده می شود.

مزایای چین نسبت به کشورهای دیگر

کمپانی ها پیش از خارج کردن خطوط تولید فاکتورهای متعددی نظیر هزینه کارگران و عملیات، بازدهی تولید محلی، تعرفه های بین کشورها، هزینه حمل و نقل تا بازار هدف، یکپارچگی زنجیره تامین و غیره را در نظر می گیرند.

از این نظر چین با هزینه های پایین تولید و بازار 1.4 میلیارد نفری، جذابیت بالایی برای آنها دارد و به همین خاطر تسلا علی رغم جنگ تجاری پکن و واشنگتن در چین دست به ساخت کارخانه می زند و اپل هم حاضر به انتقال خطوط تولیدش نیست.

عدم قطعیت در شرایط کنونیاز اینرو عمده شرکت ها از چین خارج نشده و تنها آنهایی که قبلا تمایل به خروج داشته اند از طرح های حمایتی دولت استفاده کرده و فرایند را تسریع می بخشند. مقاصد این کمپانی ها بسته به بازار هدف احتمالا شامل ژاپن، تایوان، هند، آسیای جنوب شرقی، برزیل و مکزیک خواهد بود. برای مثال هند در حال تبدیل شدن به بازار مورد علاقه کره ای ها است و حتی برخی شرکت های چینی نظیر شیائومی و اوپو کارخانه هایی را در این کشور تاسیس کرده اند.

Tang در مورد اینکه چه تعداد شرکت از چین خارج خواهند شد به عدم قطعیت در شرایط فعلی و وجود فاکتورهای متعدد اشاره می کند:

مواردی مثل سیستم بهداشت و سلامت عمومی یک کشور و توانایی دولت در کنترل بحرانی مثل کووید-19 تا پیش از این اهمیت زیادی نداشتند اما حالا برای شرکت ها در اولویت قرار گرفته اند. تا کنون کشورهای آسیای شرقی از جمله کره جنوبی، تایوان و خود چین در این زمینه عملکرد پیروزی داشته اند اما در آمریکا، اروپا و بازارهای نو ظهور شرایط چندان پایدار نیست.

هرچند ویروس مرگبار این بار در ووهان ظاهر شد اما چه تضمینی وجود دارد که پاندمی بعدی از گوشه ای دیگر در دنیا سر برنیاورد:

شرکت ها قبل از انتقال خطوط تولید باید سوالاتی از خود بپرسند. مثلا آیا در شرایط مشابه دولت آن کشور به اندازه چین در کنترل ویروس پیروز خواهد بود؟ اگر دولت در مقابل بحران ناتوان باشد کسب و کار من چه آسیبی خواهد دید؟

در حال حاضر تنها امیدی که می توانیم داشته باشیم این است که کشورها از ویروس کرونا خلاص شوند اما تحلیلگر موسسه Counterpoint هم مثل برخی کارشناسان دیگر بر این باور است که پس از بحران فرایند دنیای سازی با افول روبرو شده و بسکمک از کشورها سعی در برگرداندن خطوط تولید به خانه خواهند داشت.

با توجه شرایط کنونی دنیای سیاست و روابط نه چندان محبت آمیز بین کشورها، اتکای صرف به خطوط تولید واقع در چین یا یک کشور خاص دیگر برای شرکت های بین المللی پر ریسک خواهد بود و باید در زنجیره تامین خود تنوع ایجاد کنند.

منبع : دیجیاتو